Isaac Bashevis Singer urodzony w listopadzie 1902 roku w Leoncinie, pisarz polski i amerykański, Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1978 roku. To już 18 raz pod koniec sierpnia rozpoczyna się Festiwal Kultury Żydowskiej Warszawa Singera.
Jest rok 2004 – Fundacja Shalom organizuje po raz pierwszy Festiwal Kultury Żydowskiej Warszawa Singera. Ja i siostra Ania wynajmujemy wtedy pomieszczenie biurowe przy warszawskim pl. Grzybowskim, w budynku sąsiadującym z Teatrem Żydowskim. Przez tę lokalizacje miałam ciągły kontakt z ludźmi teatru, poznałam Panią Gołdę Tencer, jej męża Pana Szymona Szurmieja, aktorów, pracowników administracji. Wszyscy byli przejęci przed pierwszym Festiwalem. Ciekawi, jak to wydarzenie przyjmą Warszawiacy. Udało się, placyk przed teatrem i Teatr były zapełnione. Festiwal wzbudził duże zainteresowanie i często wspomnienia, nostalgię.
I tak już 18 raz. Pani Gołda Tencer, wspaniała aktorka, pieśniarka, wybitna osobowość, niestrudzona propagatorka kultury żydowskiej. Książka JIDISZE MAME jest niezwykle interesująca i każdy, kto interesuje się kulturą, historią i losami narodów, powinien przeczytać tę książkę.
Jest 20 sierpnia 2021 roku, piątek – Leoncin, godz. 18 – rozpoczyna się spektakl „SZABAT SZALOM” i kolacja szabasowa, z udziałem aktorów Teatru Żydowskiego w Warszawie. Pierwszy raz uczestniczę w takim spektaklu. Aktorzy i zgromadzeni goście siedzą przy piękne udekorowanych i zastawionych stołach, na których są potrawy kuchni żydowskiej – przepyszne humusy, maca, chałki, ciasta, sałatki i owoce. Jest taka atmosfera niezwykłości i ciekawości, co będzie? Impreza zorganizowana przez Urząd Gminy, współfinansowana ze środków Unii Europejskiej. Pan Wójt Adam Krawczak powitał uczestników Festiwalu, zaprosił do wspólnego biesiadowania i przenieśliśmy się w ten piątkowy wieczór w świat innej kultury, dla większości zgromadzonych osób, nieznanej.
Słuchaliśmy w zadumie lub z wesołością piosenek żydowskich, zapoznaliśmy się ze zwyczajami szabasowymi. Było również wspólne śpiewanie i tańczenie. A w trakcie tego pojadaliśmy humus z macą, dzieliliśmy się chałką i popijaliśmy soczek z czerwonej porzeczki. Wszystkim udzieliła się radość, spontaniczność i wzajemna życzliwość. Koncert dobiegł końca, ale jeszcze gościliśmy się, rozmawialiśmy i po prosty cieszyliśmy się, że jesteśmy razem. Nasza kijkowa Leoncińska Grupa Spacerowa również stawiła się prawie w komplecie, wiadomo – niezawodni.
To jest nasza historia, a miejsce, gdzie byliśmy to współistnienie trzech kultur- polskiej, żydowskiej i mennonici. Ludzie żyli obok siebie, byli sąsiadami, tworzyli kulturę, tradycję. Nic nie powinno ludzi dzielić. Tak samo przeżywamy, kochamy, martwimy, chorujemy i radujemy się, niezależnie, gdzie mieszkamy, jakie mamy korzenie, kolor skóry. Liczy się tylko dobro i zło. Bardzo lubię mieszkać w otulinie Puszczy Kampinoskiej. Z Leoncinem łączy mnie również wątek rodzinny, ponieważ pradziadek mojego męża Andrzej Jarząbek, urodził się i mieszkał w tej miejscowości i to nazwisko jest tutaj dosyć popularne. Z Puszczą Kampinoską, jej okolicą wiąże się wiele różnych historii, tradycji i tajemnic. Jest po prostu ciągle dla nas nieodkryta.
Pięknie opowiedziane. Z przyjemnością przeczytałam opis tego wieczoru. Nie tylko w dużych miastach dzieją się ciekawe wydarzenia kulturalne. To podnosi na duchu.
Bardzo dziękuję za miłe słowa. Cieszę się, że mogłam opisać to ważne i wspaniałe wydarzenie. W małych miejscowościach, w lokalnych społecznościach dużo się dzieje i trzeba o tym pisać.